|
[246] EPISTOLA XLVI. F. LINDENBRUCH Viro Nobiliss. THEODORICO CANTERO. S. & amorem. Et fas profecto jusque erat, & ego id magnopere
non nolebam citius ad tuas respondere; sed testor DEUM, nescio qui
factum, ut hactenus non potuerim. Nam ex quo tempore Lugduno Batavorum
abfui raro ab amicis meis litteras accepi, rarius eosdem meis alloquor.
Quod tum occupationibus quibusdam meis imputandum, tum quoque locorum
distantiae, hominumque perversitati ac fraudulentiae, qui provinciam
quam susceperunt, fugere occipiunt, imo litteras meas apud se detinent,
neque nisi multo convitio flagitati ad me transmittunt. Id quod mihi
accidisse non sine causa conqueror. Ego vero, ne tu diutius meas
desiderares, aut de me sollicitus esse posses, vertere vomerem in
chartam, mucroneque exarare osseo haec paucula volui, simul etiam ut
verum meum erga te amorem & observantiam magis magisque
approbarem; quod tum cum in civitate tua essem prae temporis, angustia
facere non potui quamvis ea mihi unica causa ut isthuc appellerem. Sed
qui plus pote plus urget, eique sic nobis parendum, ut ne resistere
quidem vel minimum, fas sit . Glossas Isidori jam
tibi transmisissem nisi in dubio posuissem, acciperes ne tu has
litteras, an periturae essent. Tantum quod aliquando a me petiisti,
locum illum Heronymi, in quo vox Lavina legitur jam tibi
asscribam. Is est Epist. CXIII. part. III. Ceterum amat deus hominem ut
artifex fabricam, sed odit mala opera quibus fabrica vergit in lapsum,
& cogitur in lavinam. Item ibidem lavina pavimenti.
His Vir Nobiliss. amiciss. Vale. Hamburgi. V. Kal. Iunii. Salutem
doctiss. praestantiss. tuis Filiis. |